نقشه تب دانگ در سنگاپور؛ داده‌باز برای سلامت عمومی

  • ۱ شهریور ۱۳۹۶
  • 22
  • بدون دیدگاه
  • نویسنده: محمدحسین ملک‌نژاد
  • لینک کوتاه:

در سال 2005، آژانس ملی محیط‌زیست (NEA) از طریق یک وبسایت که در حال حاضر معمولاً با نام ”وبسایت دانگ “ شناخته می‌شود شروع به اشتراک‌گذاری اطلاعات محل مبتلایان به دانگ و نیز اطلاعات بیماری و اقدامات پیشگیرانه آنلاین نمود. […]

نقشه تب دانگ در سنگاپور؛ داده‌باز برای سلامت عمومی

در سال 2005، آژانس ملی محیط‌زیست (NEA) از طریق یک وبسایت که در حال حاضر معمولاً با نام ”وبسایت دانگ “ شناخته می‌شود شروع به اشتراک‌گذاری اطلاعات محل مبتلایان به دانگ و نیز اطلاعات بیماری و اقدامات پیشگیرانه آنلاین نمود. از آن زمان به بعد نقشه خوشه‌ای داده محور NEA تکامل‌ یافته و بخشی جدایی‌ناپذیر از مبارزه با بیماری همه‌گیر دانگ در سال 2013 شد.

ابعاد تأثیر

  • حل مسائل عمومی

  • تعامل داده‌محور

خلاصه

دولت سنگاپور و سازمان ملی محیط زیست (NEA) که با بیماری فراگیر تب دانگ مواجه شده بودند، تصمیم گرفتند تا داده را برای کنترل گسترش این بیماری باز کنند. در سال 2005، NEA به اشتراک‌گذاری اطلاعات در محل خوشه های تب دانگ و اطلاعات مربوط به بیماری و تدابیر پیشگیرانه را به صورت آنلاین و از طریق وبسایتی که اکنون به نام “وبسایت دانگ” شناخته می‌شود، آغاز کرد. از آن زمان به بعد، نقشه خوشه داده محور سازمان ملی محیط زیست تکامل یافت و تبدیل به بخش اصلی پویش علیه همه‌گیری دانگ در سال 2013 شد. این پویش دو جزء اساسی داشت: پویش افزایش‌دهنده آگاهی و سیستم هشدار به جامعه درباره  وخامت و شدت موقعیت تب دانگ و اقدامات پیشگیرانه‌ای که باید اتخاذ شوند. داده به روی توسعه‌دهندگان باز شد که از این داده برای ایجاد تصویری غنی و کامل از گسترش تب دانگ استفاده کردند.

نکات مهم

  • در بسیاری از موارد، اقدامات داده‌باز در زمانی که عنصر مشارکت شهروندان را به نفع اجرای طرح کاربر محور یکپارچه می‌کنند، تاثیر بیشتری دارند و شکاف‌های موجود در مجموعه‌های داده را پر می‌کنند یا باعث استفاده از داده یا پلتفرم می‌شوند.
  • پروژه‌های داده باز که مساله محور هستند، قابلیت زیادی برای گسترش در بین مرزهای مختلف و رسیدن به سایر مناطقی دارند که با این چالش‌ها روبرو هستند.
  • مخصوصا در تلاش‌های مساله محور، نیاز به تکرار دائمی پروژه‌های داده‌باز وجود دارد تا شرایط متغیر موجود، بررسی شوند و نیازهای جامعه کاربری که تحت تاثیر قرار گرفته، بهتر در نظر گرفته شوند.

پیشینه

تب دانگ

تب دانگ یک بیمری ویروسی است که علایمی مانند تب شدید، سردرد شدید با درد پشت چشم‌ها، درد عضلات و مفاصل، لکه‌های پوستی، تهوع، استفراغ، کبودی و خونریزی از بینی یا لثه دارد. انسان‌ها مخزن طبیعی ویروس دانگ هستند که چهار گونه دارد و این بیماری توسط پشه آدس ماده منتقل می‌شود؛ این پشه، ویروس را از انسان آلوده می‌گیرد و پس آن را از طریق نیش زدن به دیگر انسان‌ها منتقل می‌کند. شکل شدید این بیماری که تب خونریزی دانگ نامیده می‌شود، بسیار مرگبار است، مخصوصا برای کودکان و بزرگسالانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند. این نوع از تب دانگ به لنف و رگ‌های خونی آسیب می‌زند و می‌تواند منجر به بزرگ شدن کبد گردد.

بیش از 2.5 میلون نفر که در مناطق گرمسیری زندگی می‌کنند، در معرض خطر دانگ هستند و این بیماری در منطقه آسیا پاسیفیک بسیار گسترده است، و 70 درصد جمعیت این منطقه در خطر هستند. اما مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) متوجه شد که شیوع گزارش شده دانگ در سراسر جهان، هم در کشورهای توسعه یافته و هم کشورهای در حال توسعه، گسترش یافته است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری معتقد است که این افزایش احتمالا به خاطر ترکیب برخی از عوامل است، از جمله رشد جمعیت، شهرنشینی، نبود بهداشت، افزایش مسافرت‌های طولانی، کنترل ناموثر پشه و تغییر آب و هوا. بهبود ظرفیت گزارش‌دهی می‌تواند نقش مهمی در افزایش تعداد بیماری ایفا کند.

چهار گونه مختلف دانگ نوعی چالش اضافی در تلاش برای بررسی گسترش بیماری ایجاد می‌کنند. وقتی بیماری مبتلا به دانگ شود، ایمنی طولانی مدت نسبت به آن گونه خاص بیماری پیدا می‌کند. اما ایمنی نسبت به دیگر انواع گونه‌ها، کوتاه مدت است و ریسک ایجاد نسخه شدیدتر بیماری با آلودگی بعدی توسط این گونه‌ها افزایش می‌یابد.

در حال حاضر واکسن یا دارویی برای مبارزه با دانگ وجود ندارد و شکل اصلی درمان شامل آب‌رسانی درون وریدی است. سازمان بهداشت جهانی (WHO) گزارش می‌کند که حدود 500000 نفر در سال به خاطر نوع شدید تب دانگ بستری می‌شوند و 2.5 درصد از این افراد می‌میرند. با توجه به اهمیت اقداماتی که در بالا گفته شد، سازمان بهداشت جهانی معتقد است که تشخیص اولیه و توجه پزشکی می‌تواند نرخ مرگ و میر ناشی از تب دانگ را تا 1 درصد کاهش دهد. افرادی که مجهز به آگاهی از سطح ریسک خود برای ابتلا به تب دانگ هستند، بیشتر احتمال دارد که به دنبال درمان پزشکی باشند که عامل مهمی در افزایش احتمال بقاء و زنده ماندن آن‌هاست.

تب دانگ در سنگاپور

از اواسط 1960، دانگ چالش‌های عمده‌ای برای سلامت عمومی ساکنان و شهروندان سنگاپور به‌وجود آورده است، یعنی زمانی که جای مالاریا به عنوان بیماری شماره منتقل شده توسط پشه که بر کل این کشور تاثیر می‌گذاشت، را گرفت. سال‌های اخیر شاهد دو مورد از بدترین همه‌گیری‌های این کشور بوده است. در سال 2005، مسئولان سنگاپوری تایید کردند که 14209 مورد تب دانگ روی داده که 25 مورد آن منجر به مرگ شده است. در سال 2013، سنگاپور شاهد دومین اپیدمی گسترده بود و تعداد موارد ابتلا به بیش از 50 درصد میزان شیوع آن در سال 2005 رسید و برابر 22170 نفر شد. این افزایش‌ها احتمالا ناشی از ترکیب تراکم بیشتر جمعیت، افزایش مسافرت بین‌المللی و شهرنشینی هستند. سطح پایین‌تر ایمنی در کل جمعیت، در نتیجه دوره‌های طولانی شیوع نسبتا کم دانگ باعث افزایش ریسک انتقال شده است. وجود کیت‌های تشخیصی بهتر و سریعتر هم به افزایش تعداد موارد گزارش شده کمک کرده است.

با گذشت زمان، دولت سنگاپور یک برنامه پویا و جدید برای کنترل دانگ ایجاد کرد که به دنبال پاسخ دادن به تغییرات در همه‌گیرشناسی این بیماری و شرایط موجود بود. مسئولان از رویکرد یکپارچه مبتنی بر شواهد، ترکیب ویروس، نظارت بر پشه و نظارت موردی با کاهش منبع استفاده کردند تا محل تخم‌گذاری احتمالی پشه‌ها را کاهش دهند (به شکل آب‌های راکد، مثلا بشقاب‌های زیر گلدان و سطل‌ها)؛ استفاده از بخورهای آفت کش را افزایش دهند و اگر افرادی وجود منطقه تولید مثل پشه در خانه‌های خود در منطقه خوشه دانگ و محل انتقال آن‌ها را گزارش نکنند، آن‌ها را تا 200 دلار جریمه نمایند.

ایجاد آگاهی نقش بسیار مهمی دارد. در آوریل 2013، سازمان ملی محیط زیست، پویش “از بین بردن حشرات موذی” را آغاز کرد که هدف این برنامه، بهبود آگاهی عموم مردم از تب دانگ، آگاه کردن شهروندان برای اتخاذ اقدامات پیشگیرانه و تشویق آگاهی بخشیدن از رسانه‌های اجتماعی و شخصی بود. این پویش شامل انواع ارتباطات نوآورانه و اجزای گسترده بود، از جمله بازدیدهای خانگی توسط داوطلبان برای افزایش آگاهی، نمایش‌های خیابانی برای آموزش عموم مردم؛ راه‌اندازی وبسایت و صفحه فیس بوک پویش.

داده‌باز در سنگاپور

سنگاپور فرهنگی عمومی و دولتی بسیار فناوری محور و نوآورانه‌ای دارد، که برخلاف بسیاری از نگرانی‌های مطرح شده درباره مسائل آزادی‌های مدنی در کشورهاست؛ موسسه خانه آزادی، سنگاپور را “تا حدی آزاد” می‌داند و رتبه این کشور را از نظر آزادی‌های مدنی و حقوق سیاسی، 4 می‌داند.18 مثلا در سال 2009، دفتر نخست وزیر، مرکزی برای آینده راهبردی تاسیس کرد، که “یک کانون تفکر” در دولت بود و آزادی تمرکز بر مسائلی با اهمیت راهبردی را داشت، مخصوصا اگر فوری و اضطراری نبودند. اقدامات و تحقیقات این کانون تفکر بر گفتگوی بین شهرندان و دولت تمرکز کرد20 و کارکنان دولت را به مهارت‌ها و توانایی‌های لازم برای رهبری در قرن بیستم و یکم مجهز نمود.

در سال 2014، نرخ نفوذ اینترنت در کشور براساس آمار جهانی اینترنت به 78.5 درصد رسید. سنگاپور کشور با “ظرفیت بالا” در بارومتر داده باز است، اگرچه در انتهای این خوشه قرار دارد و محدودیت‌هایی در زمینه‌های تاثیرات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، دسترس‌پذیری داده، پاسخگویی و آمادگی جامعه مدنی و شهروندی دارد.23 بخشی از اثربخشی دولت سنگاپور به خاطر اندازه نسبتا کوچک این دولت و تمرکز جدی بر کارایی دولت محور در بین بخش‌هاست.

درگاه داده باز دولت (data.gov.sg) میزبان مجموعه داده 71 وزارتخانه و سازمان دولتی است، از جمله 350 مجموعه داده مربوط به سلامت که از هیات ارتقای سلامت، سازمان علوم سلامت و وزارت بهداشت. این پورتال، انواع مختلف برنامه‌های کاربردی را دارد، از جمله برنامه‌هایی که بر بهبود سلامت عمومی تمرکز می‌کنند، برنامه‌هایی که بر بهبود تغذیه شهروندان تمرکز می‌کنند، فعالیت‌های ورزشی و تندرستی مورد حمایت دولت (دوست سلامت) و شهروندان را تشویق به ترک سیگار می‌کنند (بدون سیگار).

سنگاپور از درگاه داده به عنوان راهی برای سرعت بخشیدن به مشارکت شهروندان در داده موجود استفاده کرد، مثلا از چالش تجسم شهر که از شهروندان می‌خواهد “داستان خود درباره سنگاپور” را با استفاده از داده توصیف کنند. داوطلب تازه وارد با عنوان داستان سنگاپور که در استریت تایمز گفته شده، آرشیو روزنامه سنگاپوری متعلق به 170 سال قبل را نشان می‌دهد که وضعیت دوره‌ای را توصیف می‌کند که داستان‌های جدید در آن پدیدار شدند.25

همانطور که پروفسور ای-پنگ لیم، سردبیر مرکز تحقیقات تحلیل زندگی در دانشگاه مدیریت سنگاپور می‌گوید، “سنگاپور به سمت تلاش برای استفاده از داده عمومی و خصوصی است تا شاهد نوآوری در اقتصاد و جامعه خود باشد. این ذهنیت فعلی دولت و ملت است.26

شکل 1: داستان سنگاپور، برنده چالش تجسم داده سنگاپور

پروژه

در بین تلاش‌های مختلف سنگاپور برای مبارزه با دانگ، نقشه خوشه نشان‌ دهنده ترکیب  فناوری با تلاش‌های عمومی در این زمینه است. نقشه خوشه در اصل از روی اپیدمی دانگ در سال 2005 ترسیم شده است. در سپتامبر همان سال، شیوع هفتگی تب دانگ به بیش از 700 مورد رسید که بیشترین میزان در سنگاپور بود.27در نتیجه، دولت شروع به اتخاذ تدابیر فعال کرد تا اطلاعات لازم را برای عموم مردم فراهم کند، مخصوصا از طریق به روز رسانی موارد دانگ و خوشه‌های دانگ که هر روز در وبسایت سازمان ملی محیط زیست و وزارت بهداشت MOH قرار می‌گرفتند.28 نهایتا این امر منجر به گسترش وبسایت شد (وبسایت دنو یا dengu.gov.sg). این وبسایت، نقشه‌ها و جداول سازمان ملی محیط زیست و وزارت بهداشت را به همراه اطلاعات آن‌ها گرد هم آورد تا نقشه خوشه‌هایی را شکل دهد که به مسئولان و عموم مردم در ترسیم جغرافیایی محل‌هایی که دانگ در آن‌ها مشکل‌ساز بود، کمک کند. این نقشه‌ها به عملیات کنترل ناقل بیماری کمک کردند، مردم را از جایی که عملیات کنترل ناقل اجرا می‌شد، مطلع می‌کردند و آن‌ها را قادر می‌کردند تا در مناطقی که تحت اثر بیماری هستند، از احتیاط‌های لازم برای حفاظت از خود در برابر نیش پشه‌ها استفاده کنند و به از بین بردن یا جلوگیری از محل تولید مثل پشه‌ها کمک کردند.

داده به کار رفته برای ایجاد نقشه خوشه، از منابع مختلفی گردآوری شده بود، از جمله مسئولان پزشکی که در موارد تب دانگ حضور داشتند یا آن‌ها را درمان کرده بودند یا آزمایشگاه‌هایی که بیماری را تشخیص داده بودند. چون بیشتر این داده‌ها در سطح فردی جمع شده بودند، قبل از اینکه در سایت بارگذاری شوند، تبدیل به داده ناشناس شدند (نگاه کنید به بخش نگرانی‌های حریم خصوصی). داده‌ای وارد شبکه شد که دفتر اصلی سازمان ملی محیط زیست را به پنج دفتر ماهواره‌ای و انستیتو سلامت زیست محیطی وصل می‌کرد، که یک آزمایشگاه تحت کنترل سازمان ملی محیط زیست بود و محققان در آن، تحقیقاتی درباره دانگ و مدلسازی GIS به عنوان ابزار مقابله با دانگ انجام می‌دادند. نقشه خوشه دانگ اولین موردی است که سازمان ملی محیط زیست، داده‌ها را بر مبنای پیوسته برای مردم فراهم کرد، اطلاعات جامعی که قبلا فقط برای برنامه‌ریزی عملیاتی داخلی به کار می‌رفت.

شکل 2: نقشه خوشه‌های فعال دانگ در وبسایت دانگ

طی سال‌ها، نقشه خوشه تغییر کرد و پیشرفت قابل ملاحظه‌ای کرد.  مثلا بلافاصله بعد از راه اندازی وبسایت، مشخص شد که “نقشه نقطه‌ای” که نقشه ساده‌ای با نقاطی روی آن بود که مناطق تحت تاثیر را نشان می‌داد، سطح اطلاعات مفیدی را برای جامعه فراهم نمی‌کند. مخصوصا، نشانه کافی از مرزهای دقیق خوشه‌های دانگ فراهم نمی‌کرد و باعث می‌شود برخی شهروندان گیج شوند که آیا در منطقه خوشه ساکن هستند یا خیر. در نتیجه، نقشه نقطه‌ای با نقشه‌ای جایگزین شد که مرز هر خوشه را نشان می‌دهد. برای تکمیل این نقشه، زیستگاه‌های اصلی پشه‌ها در امتداد خوشه‌های دانگ ترسیم شدند.31

به علاوه، در سال 2013 و به دنبال اپیدمی فوق‌الذکر، یک سیستم کد رنگی معرفی شد تا شدت اپیدمی در یک خوشه خاص را نشان دهد. این نقشه تقویت شد تا داده‌های بیشتری داشته باشد، از جمله بلوک‌های خاص در خانه‌های عمومی و اسامی جاده‌ها برای خانه‌های خصوصی. تمام این تقویت‌ها باعث شدند مردم اطلاعات خاص و قابل اجرا داشته باشند و بدانند که چطور از خودشان در برابر نیش پشه در خوشه‌های دانگ حفاظت کنند و در کجا نیاز به سطح بالایی احتیاط هست تا با تولید مثل پشه مبارزه کنند.

گستره جامعه نقش مهمی در بهبود خوشه نقشه دارد. گستره مستقیم به شهروندان کمک می‌کند تا شکاف‌های عملیاتی این نقشه را مشخص کنند و تضمین می‌کند که ابزارهای پیشنهادی، متناسب با نیازهای مبنای کاربران هستند. مهمتر اینکه، ارتباطات مستقیم شهروندان نقش مهمی در تکمیل داده موجود در نقشه خوشه دارد. به محض دریافت اطلاعات مربوط به مورد دانگ، ماموران همه‌گیرشناسی سازمان ملی محیط زیست از جانب وزارت بهداشت اجازه دارند تا مصاحبه‌هایی را با موارد انجام دهند و جزئیات را تایید کرده و اطلاعات بیشتری در مورد روش‌های معمول شهروندان و تاریخچه مسافرت به دست آورند. این اطلاعات اهمیت زیادی برای شناسایی این مساله دارد که آیا نیش پشه منجر به عفونتی شده که رخ داده است.

در عین حال، گروه دوم مسئولان از الگوریتم از پیش تعریف شده برای در نظر گرفتن موارد جدید و اطلاعات به دست آمده از تحقیقات همه‌گیرشناسی در نقشه خوشه و ‌بروزرسانی اطلاعات مرز خوشه برای انتشار روزانه در وبسایت دانگ استفاده می‌کنند.

تاثیر

وبسایت دانگ از زمان تاسیس خود، استفاده قابل توجه و پایداری داشته است، مخصوصا طی فصل اوج شیوع بیماری دانگ. همان طور که نمودار زیر نشان می‌دهد، این سایت بین 25000 و 45000 بازدید ماهانه دارد که این رقم در فصل اوج شیوه بیماری به 100000 بازدید می‌رسد.

شکل 3: ترافیک وبسایت دانگ در سال 2014

اما اشتباه است که تاثیر سایت و نقشه‌های آن را فقط از طریق ترافیک مستقیم وب ارزیابی کنیم. تلاش‌های سنگاپور برای مبارزه با دانگ با استفاده از داده باز باعث تغییر رفتارها و نگرش‌ها در گروه‌های مختلف اجتماعی و جمعیتی شده است. این یک اقدام مهم بود که اطلاعات موجود طی این دوره برای عموم مردم فراهم می‌شد تا نقش خود را در جلوگیری از تب دانگ ایفا کنند و به کاهش انتقال دانگ کمک کنند. محدوده دسترسی به نقشه خوشه با مهیا کردن آن از طریق برنامه کاربردی myENV برای تلفن‌های همراه هوشمند در پلتفرم‌های عملیاتی مختلف، گسترده شد. این برنامه کاربردی، به جای اینکه صرفا اطلاعات را به صورت منفعلانه جمع کند، قابلیت‌های جدیدی برای داده فراهم کرده که فراتر از نقشه خوشه است، از جمله هشدارهای خودکار به کاربران براساس محیط تعریف شده توسط کاربر و هشدارهای مبتنی بر محل. ما سه گروه تاثیر را در نظر می‌گیریم: شهروندان معمولی ، رسانه‌ها و توسعه‌دهندگان.

میانگین شهروندان

بزرگترین گروه کاربران وبسایت دانگ و نقشه خوشه، گروه جستجوگران وب هستند.33 قابلیت دانگ برای انتقال سریع در مقابل مجهز شدن مردم به اطلاعات مربوط به محل‌های فعال انتقال، به مردم اجازه می‌دهد تا تدابیر پیشگیرانه‌ای را علیه تب دانگ اتخاذ کنند، از جمله از بین بردن محل تولید مثل پشه‌ها و استفاده از مواد دفع کننده حشره.34 قبل از تلاش هماهنگ سازمان ملی محیط زیست برای ارائه این اطلاعات به عموم مردم، راه مشخصی برای مردم وجود نداشت تا بدانند که کدام مناطق، محل انتقال فعال دانگ هستند که باعث ایجاد حالت مراقبت دائمی یا آگاهی تدریجی می‌شود.

رسانه‌ها

از زمان شروع به کار وبسایت دانگ، روزنامه‌نگاران در این سایت به دنبال اطلاعات قابل اطمینان بودند. مثلا براساس گزارش سازمان ملی محیط زیست، رسانه‌های اصلی به صورت منظم از تعداد موارد و شیوع در خوشه‌ها استفاده می‌کنند که در وبسایت منتشر شده تا موقعیت دانگ، مخصوصا در فصل اوج بیماری را گزارش کنند.35 با توجه به اهمیت اطلاعات باز مربوط به دانگ برای رسانه‌ها، سازمان ملی محیط زیست از سال 2014 ارزیابی مختصر موقعیت دانگ را طی هر هفته منتشر کرده تا به داده سخت به دست آمده از موارد دانگ طی هفته قبل دسترسی داشته باشند، گزارشات رسانه را ارائه نمایند و مردم را از این مساله مطلع نمایند.

جامعه توسعه‌دهندگان

یکی از مزایای قابل توجه وبسایت دانگ، فعال کرن و بسیج کردن جامعه توسعه‌دهندگان سنگاپور بود. در سال‌های اخیر، توسعه‌دهندگان محلی تعدادی وب و برنامه کاربردی  تلفن همراه ساختند که مبتنی بر داده‌ها و نقشه موجود در وبسایت بود. چندین مورد از این برنامه‌های کاربردی باعث بهبود عملکرد وبسایت دانگ شدند و قابلیت داده باز برای گسترش نوآوری و توسعه اجتماعی و اقتصادی را نشان دادند.

توسعه‌دهندگان با استفاده از مجموعه داده خام که با رابطه برنامه‌نویسی برنامه کاربردی در درگاه داده باز دولت سنگاپور فراهم شد، برنامه‌های کاربردی را با استفاده از این API ایجاد کردند که اضافه بر myENV ارائه شده توسط سازمان ملی محیط زیست بود. دو نمونه از محبوب‌ترین این برنامه‌ها عبارتند از:

  • DengueLah توسط Buuuk که یک سازمان توسعه برنامه کاربردی تلفن همراه است، ایجاد شده و به کاربر می‌گوید که خوشه‌های فعال دانگ در کجا هستند و با استفاده از اطلاعات مربوط به محل، به کاربران هشدار می‌دهد که آیا به شعاع 2 کیلومتری نزدیک محل خوشه دانگ رسیده‌اند یا خیر. این برنامه صفحه‌ای با علامت‌هایی برای جلوگیری از عفونت تب دانگ دارد که با علامت‌های کارتونی مشخص شده است.
  • X-Dengue که از طریق همکاری بین سازمان ملی محیط زیست و شرکت جوامع هوشمند Pte که یک شرکت توسعه نرم‌افزار محلی است، ایجاد شده و به کاربران در مورد خوشه‌های دانگ از طریق پیامک مبتنی بر محل و ایمیل، هشدار می‌دهد. کاربران می‌توانند به راحتی بررسی کنند که آیا محل فعلی آن‌ها در معرض خطر هست یا خیر. درگاه وب همراه آن به کاربران اجازه می‌دهد تا مناطق خطرناک را بروزرسانی کنند که از طریق برنامه کاربردی مشخص شده اند. در حال حاضر، استفاده از این برنامه قطع شده است و بسیاری از کاربران در صفحه فیس بوک از این مساله ابراز ناراحتی کرده‌اند. یکی از کاربران نوشت:”عالی بود”یا’ تو به مردم سنگاپور با روحیه اجتماعی خود کمک می‌کردی”.

چالش‌ها

در دهه اول حیات وبسایت دانگ، پیچیدگی آن افزایش یافت و تبدیل به معیار برنامه کنترل تب دانگ در سنگاپور شد. با این وجود، تلاش‌های داده باز سنگاپور، بسیار موثر بودند مخصوصا در زمانی که تب دانگ تاب‌آوری زیادی نشان داد و حتی مجددا در کل جهان شیوع پیدا کرد، که لازم است بر این چالش‌ها غلبه شود. این چالش‌ها عبارتند از:

  • به موقع بودن: جدول زمانی در صورتی مفید است که جدید باشد. مخصوصا در دوره اوج شیوع بیماری تب دانگ که بار موارد بیماری بسیار بالاست،  به روز نگه داشتن داده دانگ نیاز به همکاری خوب بین تیم گردآوری داده دارد.
  • حریم خصوصی: همان طور که در بالا گفته شد، اطلاعات مربوط به موارد تب دانگ باید تبدیل به اطلاعات ناشناس شوند تا حریم خصوصی افراد حفظ شود.39 با توجه به این حقیقت که دانگ به صورت برداری منتقل می‌شود، شهرت بد کمتری برای ناقلان این بیماری به وجود می‌آید، اما نیاز به حفظ حریم خصوصی شهروندان، اهمیت اساسی دارد. در زمان صحبت از دانگ و اشاره به چالش‌های مربوط به اقدامات گسترده داده باز،‌ای پنگ لام از مرکز تحقیقات تحلیلی زندگی، “دشواری برقراری تعادل بین حفاظت از داده‌ها و حریم خصوصی داده” را توصیف می‌کند و “فضای خاصی برای نوآوری مردم” ایجاد می‌کند.40
  • خشنودی: مرزهای نمایش داده شده در نقشه خوشه دانگ نقش مهمی در شناسایی این مساله برای مردم دارد که در کجا احتیاط بیشتری لازم است. اما این مرزهای تقریبی، تاثیرات ناخواسته و پیش‌بینی نشده‌ای بر خشنودی جمعیت در برخی بخش‌های جهان دارند. در برخی موارد، سازمان ملی محیط زیست متوجه شد که برخی از مردم حس می‌کردند فقط باید طوری عمل کنند و از تدابیر پیشگیری از دانگ در زمانی استفاده کنند که محل سکونت آن‌ها در مرز خوشه قرار می‌گیرد. با آگاهی از این مساله، سازمان ملی محیط زیست شروع به انتشار اطلاعاتی برای عموم مردم درباره اهمیت احتیاط آن‌ها حتی در “دوره آرامش” کرد تا سکونت‌گاه خود را به صورت منظم در مقابل تولید مثل پشه، حفاظت کنند.
  • رقابت کاربرپسند: در سال 2014،  ژی روفنگ، که توسعه دهنده نرم‌افزار در سنگاپور بود، وبسایتی به نام outbreak.sgcharts.com را برای ترسیم موارد دانگ در کشور گزارش کرد. روفنگ از نقشه خوشه سازمان ملی محیط زیست آگاهی داشت اما توجه کنید که وی “طرفدار گوگل مپ” بود که کاملا قابل سفارشی سازیست، بنابراین “تصمیم گرفتم تا آستین هایم را بالا بزنم و نقشه خودم را درست کنم”.42 به علاوه، سایت روفنگ شامل داده تاریخی مربوط به موارد دانگ بود که در نقشه خوشه سازمان ملی محیط زیست یافت نمی‌شود. وی اشاره می‌کند که “فکر می‌کنم فراهم کردن جدول زمانی تعاملی که کاربران در آن بتوانند خوشه‌های قبلی دانگ را ببینند، جالب خواهد بود. این اطلاعات به ما کمک می‌کنند تا بدانیم که دانگ مجددا در کجا ظاهر شده است یا چقدر طول می‌کشد که خوشه‌های دانگ به اندازه خاصی برسند.43 با وجود این رقیب کاربرپسند و پر از ویژگی، سازمان ملی محیط زیست باید قابلیت‌های جدیدی را به نقشه خوشه خود اضافه می‌کرد تا موقعیت خود را حفظ کند. به علاوه، چون برخی از کاربران شروع به استفاده از این وبسایت کردند، نگرانی‌هایی در این مورد مطرح شد که آیا اطلاعات موجود در سایت شخص ثالث کاملا دقیق هستند یا فقط سطح اطلاعات اشتباه در بین مردم را افزایش می‌دهد.

نگاه به آینده

بیش از یک دهه سنگاپور از ابزارهای دیجیتال و باز استفاده کرد تا به مردم اطلاعات بدهد و ابزارهایی که برای توقف گسترش دانگ لازم بودند را به کار ببرد. با نگاه به آینده، سازمان ملی محیط زیست نیاز به انتخاب درباره آینده تلاش‌های داده باز دارد. اولین گزینه شامل اضافه کردن قابلیت‌های اضافی به سایت است، از جمله استفاده از موتور جستجوی محبوب google map تا خود را همگام با رقبای مشابه غیردولتی کند. اما اضافه کردن قابلیت‌های جدید نیاز به منابع زیادی دارد و تلاش‌های متمرکز برای بهبود سایت را دشوار می‌کند، مخصوصا با در نظر گرفتن این مساله که به روز نگه داشتن اطلاعات در این سایت، اهمیت بسیار زیادی دارد. گزینه دوم این است که از تلاش‌های مربوط به پلتفرم دور شوند و در عوض، بر جمع آوری و به روز نگه داشتن داده با کیفیت مربوط به دانگ تمرکز کنند و اجازه دهند جامعه توسعه‌دهندگان به دنبال تولید پلتفرم‌های عمومی برای کاهش گسترش بیماری باشند.

سازمان ملی محیط زیست، علاوه بر به روزسانی سایت، در حال اجرای تحقیقات مربوط به گستره موسسات سلامت عمومی و دست اندرکاران آن‌ها در دیگر مناطق همه گیری دانگ است تا قابلیت مشارکت‌های آینده یا اشتراک‌گذاری دانش را بررسی کنند. این نوع اشتراک‌گذاری دانش هم روی داده است، مثلا در کارگروه منظم آسیا-پاسیفیک دانگ که توسط سازمان ملی محیط زیست و سازمان بهداشت جهانی سازماندهی شده بود و شرکت‌کنندگان از کشورهایی که درگیر دانگ بودند، در مورد نحوه استفاده از داده سیستم اطلاعات جغرافیایی برای گسترش آگاهی از موقعیت شرکت کردند. UNITEDengue که پلتفرم وبسایت برای اشتراک‌گذاری داده در بین کشورهای منطقه است نیز شروع به کار کرد.45

اگرچه امیدهای جدیدی درباره تولید واکسن بالقوه برای جلوگیری از گسترش دانگ وجود دارد، دولت سنگاپور احتمالا با تهدید شیوع این بیماری در آینده نزدیک روبرو خواهد بود. سنگاپور با آگاهی از این مساله که بهترین راه برای تصمیم‌گیری ایمن و بهداشتی در مورد گسترش بیماری، فراهم کردن دسترسی شهروندان به اطلاعات مربوط به محل خوشه‌های فعال دانگ است، گام‌هایی به سمت تبدیل قربانیان بالقوه دانگ، از جمله توسعه‌دهندگان برنامه کاربردی یا شهروندان مجهز به اطلاعات برای جلوگیری از شیوع موارد جدید، به عوامل متوقف کننده این بیماری برداشته است.

شما می‌توانید از طریق فایل برخط زیر، به متن این مطلب دسترسی داشته باشید:

فایل word برخط

همچنین می‌توانید منبع اصلی این نوشته را از اینجا بخوانید.

منابع

  1. N/A

  2. “Dengue.” World Health Organization. http://www.who.int/topics/dengue/en/.
  3. Associated Press. “Singapore on alert after dengue fever cases rise.” The Independent. June 11, 2013. http://www.independent.co.uk/life-style/health-and-families/health-news/singapore-on-alert-after-dengue-fever-cases-rise-8654478.html.
  4. “Dengue.” World Health Organization. http://www.who.int/topics/dengue/en/.
  5. “Dengue and Climate.” Centers for Disease Control and Prevention. http://www.cdc.gov/Dengue/entomologyEcology/climate.html.
  6. A serotype is a “group of intimately related microorganisms distinguished by a common set of antigens.” Merriam-Webster Medical Dictionary. http://www.merriam-webster.com/medical/serotype.
  7. “Host Response to the Dengue Virus.” Scitable by Nature Education. http://www.nature.com/sqcitable/topicpage/host-response-to-the-dengue-virus-22402106.
  8. Wong, Chun Han. “Dengue Fever on the Rise in Singapore.” The Wall Street Journal. April 29, 2013. http://www.wsj.com/articles/SB10001424127887324743704578446162122159222.
  9. Wong, Chun Han. “Dengue Fever on the Rise in Singapore.” The Wall Street Journal. April 29, 2013. http://www.wsj.com/articles/SB10001424127887324743704578446162122159222.
  10. GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, July 23, 2015.
  11. According to the World Bank, Singapore had a population density of 7,814 people per square kilometer in 2014, making it the third-densest country in the world. Source: “Population density (people per sq. km of land area).” World Bank Data. http://data.worldbank.org/indicator/EN.POP.DNST?order=wbapi_data_value_2014+wbapi_data_value+wbapi_data_value-last&sort=desc.
  12. GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, January 22, 2016.
  13. GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, July 23, 2015.
  14. Tiong, Sabrina. “NEA officers fanning out in dengue hot spots.” AsiaOne. March 31, 2013.
  15. GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, July 23, 2015.
  16. https://www.facebook.com/Stop.Dengue.Now?fref=ts
  17. https://freedomhouse.org/report/freedom-world/2013/singapore.
  18. Centre for Strategic Futures. “Foresight.” 2014. http://www.csf.gov.sg/docs/default-source/default-document-library/csf-report-2014.pdf
  19. Kuah, Adrian W.J. and Lim Seok Hui. “After Our Singapore Conversation: The Futures of Governance.” Singapore Civil Service College. June 2014. https://www.cscollege.gov.sg/Knowledge/ethos/Ethos%20-%20Issue%2013,%20June%202014/Pages/After%20Our%20Singapore%20Conversation%20The%20Futures%20of%20Governance.aspx.
  20. Kuah, Adrian W.J. and Lim Seok Hui. “After Our Singapore Conversation: The Futures of Governance.” Singapore Civil Service College. June 2014. https://www.cscollege.gov.sg/Knowledge/ethos/Ethos%20-%20Issue%2013,%20June%202014/Pages/After%20Our%20Singapore%20Conversation%20The%20Futures%20of%20Governance.aspx.
  21. Wei, Leong Ming. “Developing Talents in Futures.” in Foresight. 2014. http://www.csf.gov.sg/docs/default-source/default-document-library/csf-report-2014.pdf.
  22. http://www.internetworldstats.com/asia.htm#sg.
  23. http://www.opendatabarometer.org/report/summary/.
  24. https://ideas.ecitizen.gov.sg/a/pages/visualisationchallenge-home
  25. http://singaporenews.github.io/
  26. GovLab interview with Professor Ee-Peng Lim, Ph.D., Co-Director, Living Analytics Research Centre, Singapore Management University, September 28, 2015.
  27. GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, July 23, 2015.
  28. The NEA defines a dengue cluster as “a locality with active transmission where intervention is targeted. It is formed when two or more cases have onset within 14 days and are located within 150m of each other (based on residential and workplace addresses as well as movement history).” GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, July 23, 2015.
  29. Under the Infectious Diseases Act, Cap. 137, every medical practitioner is required to notify the Director of Medical Services (Ministry of Health) not later than 24 hours from the time of diagnosis of dengue fever/dengue haemorrhagic fever.
  30. GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, August 31, 2015.
  31. GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, July 23, 2015.
  32. GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, August 31, 2015.
  33. GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, July 23, 2015.
  34. GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, August 31, 2015.
  35. GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, July 23, 2015.
  36. GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, July 23, 2015.
  37. “Dengue on the Rise – Some Apps to Stay Informed on Dengue Clusters.” Iheartapple. http://iheartapple.com/2013/01/dengue-on-the-rise-some-apps-to-stay-informed-on-dengue-clusters/.
  38. https://www.facebook.com/xdengue
  39. GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, July 23, 2015.
  40. GovLab interview with Professor Ee-Peng Lim, Ph.D., Co-Director, Living Analytics Research Centre, Singapore Management University, September 28, 2015.
  41. GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, July 23, 2015.
  42. Xu, Terry. “App site tracks dengue cases in Singapore using Google Maps.” The Online Citizen. July 30, 2014. http://www.theonlinecitizen.com/2014/07/app-site-tracks-dengue-cases-in-singapore-using-google-maps/
  43. Xu, Terry. “App site tracks dengue cases in Singapore using Google Maps.” The Online Citizen. July 30, 2014. http://www.theonlinecitizen.com/2014/07/app-site-tracks-dengue-cases-in-singapore-using-google-maps/
  44. GovLab Interview with the National Environment Agency of Singapore, July 23, 2015.
  45. https://www.unitedengue.org/index.html
  46. “Potential dengue vaccine protects those aged 9 and above: Study.” Your Health Asia One. August 4, 2015. http://yourhealth.asiaone.com/content/potential-dengue-vaccine-protects-those-aged-9-and-above-study