معرفی «سازمان همکاری دولت باز» – بخش اول

  • ۲۹ مهر ۱۳۹۴
  • 3
  • بدون دیدگاه
  • نویسنده: محمدحسین خانی
  • لینک کوتاه:

در مجموعه مطالبی که برای چند هفته در روزهای چهارشنبه منشتر خواهد شد، به معرفی و مرور سازمان‌ همکاری دولت باز (Open Government Partnership) خواهیم پرداخت. در پایان، مجموعه مطالب برای بارگیری منتشر خواهدشد. مقدمه «مشارکت در حکمرانی باز» یا […]

معرفی «سازمان همکاری دولت باز» – بخش اول

در مجموعه مطالبی که برای چند هفته در روزهای چهارشنبه منشتر خواهد شد، به معرفی و مرور سازمان‌ همکاری دولت باز (Open Government Partnership) خواهیم پرداخت. در پایان، مجموعه مطالب برای بارگیری منتشر خواهدشد.


مقدمه

«مشارکت در حکمرانی باز» یا [1]OGP یک جنبش جهانی است که در راستای ترویج فعالیت‌های چندجانبه بین‌المللی و ایجاد تعهدات قوی در نهادهای دولتی به منظور، افزایش مشارکت مردمی، مبارزه با فساد و بکارگیری فناوری‌های جدید برای ایجاد دولت‌هایی بازتر، اثربخش‌تر و پاسخگوتر فعالیت می‌کند. OGP تلاش می‌کند تا تعهدات مشخصی را از کشورهای داوطلب عضو اخذ نموده و از این طریق حرکتی را در سطح دولت ایجاد نموده، نوآوری را در سطح ملی ترویج نماید.

این سازمان در سپتامبر 2011 و به منظور فراهم‌سازی بستری بین‌المللی برای مصلحان کشورهای مختلف که در راستای ارتقاء دولت‌های خود فعالیت می‌کنند، ایجاد شده است. از آن زمان، اعضای OGP از 8 کشور مؤسس (برزیل، اندونزی، مکزیک، نروژ، فیلیپین، آفریقای جنوبی، انگلستان، ایالات متحده) به 66 (2015) کشور رسیده است. در همه این کشورها، دولت‌ها و نیز مردم در راستای تحول و ایجاد اصلاحاتی مهم در دولت‌های خود در حال تلاش می‌باشند.

 اسامی این 66 کشور عبارت است از:

1.آلبانی 2.آرژانتین 3.ارمنستان 4.استرالیا 5.آذربایجان 6.بوسنی و هرزگورین
7.برزیل 8.بلغارستان 9.کابوورد 10.کانادا 11.شیلی 12.کلمبیا
13.کارستاریکا 14.کرواسی 15.جمهوری چک 16.دانمارک 17.جمهوری دومینیک 18.السالوادر
19.استونی 20.فنلاند 21.فرانسه 22.گرجستان 23.غنا 24.یونان
25.گواتمالا 26.هندوراس 27.مجارستان 28.اندونزی 29.ایرلند 30. رژیم صهیونیستی
31.ایتالیا 32.اردن 33.کنیا 34.لاتویا 35.لیبریا 36.لیتوانی
37.ماکادونیا 38.مالاوی 39.مالتا 40.مکزیک 41.موداوا 42.مغولستان
43.مونتنگرو 44.هلند 45.زلاندنو 46.نروژ 47.پاناما 48.پاراگوئه
49.پرو 50.فیلیپین 51.رومانی 52.صربستان 53.سیرا لئون 54. جمهوری اسلواکی
55.آفریقای جنوبی 56.کره جنوبی 57.اسپانیا 58.سوئد 59.تانزانیا 60.ترینیداد و توباگو
61.تونس 62.ترکیه 63.اوکراین 64.انگلستان 65.ایالات متحده 66.اوروگوئه

ارزش‌های جنبش

ارزش‌های چهارگانه این جنبش که به نوعی کشورهای عضو آن، خود را متعهد به تأمین آنها می‌کنند، عبارت‌اند از:

  • مسئولیت‌پذیری: قواعد، قوانین و سازوکارهایی وجود دارد که از فعالان (مسئولین) حکومت‌ها می‌خواهد تا رفتار خود را موجه کنند، و مبتنی بر انتقادات و اقتضائاتی که از آنها می‌شود عمل کنند، و مسئولیت ناکامی اقدامات خود را با احترام به قوانین و تعهداتشان بپذیرند؛
  • فناوری و نوآوری: حکومت‌ها از ضرورت تدارک دسترسی آزاد به فناوری، نقش فناوری‌های نوین در پیشرانی نوآوری و اهمیت افزایش ظرفیت بهره‌مندی شهروندان از فناوری را به خوبی می‌پذیرند؛
  • مشارکت عمومی: حکومت‌ها تلاش می‌کنند تا شهروندان را به منظور مشارکت در مباحث عمومی، تأمین ورودی و نیز مساهمتی که سبب یک حکمرانی اثربخش‌تر و نوآورانه‌تر می‌شود، تجهیز نمایند؛
  • شفافیت: اطلاعات ناظر به فعالیت‌ها و تصمیمات دولت باز، جامع، به موقع و بدون محدودیت در اختیار عموم قرار می‌گیرد، به نحوی که اقتضائات و استانداردهای داده باز (نظیر داده خام، ماشین‌خوان) را تأمین نماید.

مأموریت و اهداف

مأموریت OGP[2] این است که دولت‌های بیشتری بصورت پایدار شفاف‌تر، مسئولیت‌پذیر‌تر و نسبت به شهروندان خود پاسخگوتر شوند، تا هدف نهایی ارتقاء کیفیت حکمرانی و نیز کیفیت خدماتی که شهروندان دریافت می‌کنند، ارتقاء یابد. این کار نیازمند تغییری در هنجارها و فرهنگ است تا زمینه گفتگویی واقعی میان مردم و حاکمیت فراهم گردد.

OGP در جهت حمایت از مصلحان دولتی و نیز بخش مردمی، از طریق ارتقاء بحث «دولت باز» به گفتمانی در عالی‌ترین سطوح سیاسی، فراهم‌سازی «پوششی» برای تغییرات دشوار، و نیز ایجاد یک اجتماع حامی از مصلحان هم‌فکر از کشورهای مختلف سراسر دنیا،  تلاش می‌کند.

اکنون که OGP ایجاد شده و بسرعت رشد کرده است، هدف کلیدی ما برای 2 سال آینده این است که تضمین کنیم تغییرات واقعی در سطوح عملیاتی اکثریت کشورهای عضو OGP محقق می‌شود، و نیز اینکه این تغییرات به سود شهروندان باشد. 3 مسیر اصلی پیش روی OGP وجود دارد که تضمین می‌کند شرایط صحیحی برای کشورها و در راستای تأمین تغییرات ناظر به دولت باز، فراهم شده است:

  1. حفظ رهبری سیاسی و نیز تعهدات در سطوح عالی نسبت به OGP؛
  2. حمایت از اصلاحات محلی با امیدبخشی و تخصص فنی؛
  3. ترویج مشارکت بیشتر در OGP توسط گروه‌های متنوع شهروندان و نیز سازمان‌های مردم نهاد؛

همچنین سازوکار مستقل گزارش‌دهی IRM)[3])در OGP، تلاش می‌کند:

  1. کسب اطمینان از اینکه کشورها نسبت به اکتساب تعهداتشان ناظر به OGP مسئولیت‌پذیر باقی مانده‌است.[4]

ارجاعات