دولت ها همواره با شعارهایی مثل اصلاحات اقتصادی، حمایت از محرومین، اجرای عدالت و شعارهایی از این دست پای به عرصه سیاست می گذارند، اما در عمل و با سپری شدن عمر هشت ساله آنها می بینیم که آش همان آش است و کاسه همان کاسه. شکی نیست که همه دولت ها تمام تلاش خود را برای تحقق این شعارها می کنند ولی ظاهرا اشکال کار جای دیگری است. خانه بی چراغ مثال مناسبی است برای وضعیت کشور ما. وضعیتی که در آن هر تلاشی ممکن است به بیراهه کشیده شود.
فرض کنید پس از شنیدن فریاد کمک از خانه ای برای کمک به افراد خانه، وارد آن می شوید ولی ناگهان متوجه می شوید که هیچ چراغی در آن خانه روشن نیست و شما و افراد خانه در تاریکی محض قرار دارید. در چنین موقعیتی هر عملی که از شما سر بزند می تواند خرابی بیشتری به بار آورد و باعث وخیم تر شدن اوضاع شود. هر چند نیت شما کمک کردن به افراد خانه است ولی عملا هیچ کاری از شما برنمی آید. اینجاست که شما حاضرید هر چه دارید بپردازید و تنها یک چراغ قوه داشته باشید. دولت ما و معدودی از دولت ها نیز در چنین موقعیتی قرار دارند و هر چند تمام تلاش خود می کنند تا اوضاع اقتصادی و معیشتی مردم و بسیاری از مشکلات کشور را حل کنند، اما بدون داشتن بانک های اطلاعاتی مناسب و کاملی که به عنوان چراغ قوه در تاریکی مشکلات کشور عمل می کند، بسیاری از طرح هایشان بعد از مدتی بی نتیجه می ماند.
ویدئوی زیر به بررسی این مشکل و راه حل ساده آن میپردازد:
